Hallo,

Aangezien ik toch een keer tijd in wil gaan halen met mijn verhalen en update's nu weer even een update van de afgelopen weken. Ik blijf hier ontzettend veel dingen meemaken en ontdekken, waardoor het alleen maar belangrijker wordt deze te noteren, en zo niets te vergeten.

Het avontuur in Tasmanië kwam tot een einde na iets meer dan 2 weken, maar tijd om even rustig een paar dagen bij te komen was er niet. Ik had namelijk de volgende roadtrip alweer op de planning staan, namelijk The Great Ocean Road. Ik kwam maandagavond terug in Melbourne, en dinsdag ochtend ben ik weer mensen gaan ophalen om deze trip te beginnen. Deze keer heb ik de keuze gemaakt alleen maar Nederlanders mee te nemen. Dit omdat ik merk dat ik het makkelijkste en relaxte kan reizen met mensen die ongeveer dezelfde cultuur hebben. Nederlanders zijn nogal verschillend in opzicht van andere culturen als het om meningen uiten, keuzes maken en directheid. En aangezien ik geen tijd had om mensen vooraf te leren kennen, was de keuze voor Nederlanders het veiligst.

Het avontuur begon uiteraard weer met het inslaan van benodigdheden voor de trip, waarbij de drankwinkel weer niet werd overgeslagen. Na een halve dag kwamen we bij een informatiecenter aan. Hier probeerden we erachter te komen welke plekken we wilde gaan bezoeken. We kwamen erachter dat de great ocean road een stuk korter was dan vooraf verwacht. Ik ging er vanuit dat de hele weg tussen Melbourne en Adelaide (die langs de kust af gaat) de great ocean road was. Dit was niet het geval, alleen het eerste stukje van 243 km was het dus. Het voordeel hiervan is dat alle bezienswaardigheden vlak bij elkaar liggen, waardoor je veel kunt zien op 1 dag.

Na de benodigde informatie te hebben ontvangen zijn we aan ons 5 daags avontuur begonnen. Zo hebben we de eerste dag nog wat foto's kunnen maken bij het begin van de great ocean road (zie foto), en nog een waterval kunnen bezichtigen. Die had ik nog niet gezien in Australië, maar zoals bij zoveel plekken kun je pas beoordelen als je er bent geweest. Toen we de waterval bezocht hadden zijn we naar de dichtstbijzijnde kampeerplek gereden om te overnachten. Dit was niet heel slim, aangezien dit in een regenwoud was en alles de dag erna zeiknat was. (Zie foto.)

De ochtend erna maar alles zo droog mogelijk ingepakt, en snel richting de kust gereden waar het weer beter zou moeten zijn. Daar was het dan inderdaad wel droog, maar daar was het ook mee gedaan. We hebben nog een paar plekken bezocht, waar ik mijn eerste koala in het wild heb gezien. (zie foto) Later hebben we besloten om richting de Grampians te rijden. Hier wilde we sowieso heen, en de weersvoorspelling was een heel stuk beter. Toen we bijna bij de camping waren passeerde we een weiland met misschien wel 100 kangaroos, zo was dit een erg productieve dag met veel wildlife. De dag erna hebben we de Grampians bezocht, (zie foto) waarna we weer richting de kust zijn gereden. Hier hebben we nog enkele zeer mooie plekken bezocht, en een overnachting gehad. Zo hadden we in 3 dagen alles van the greeat ocean road wel gezien, en zijn we richting Adelaide gereden. De laatste nacht besloten we om voor het eerst op het strand te kamperen, om zo gezellig met een kampvuur af te kunnen sluiten.

Wat blijkt, als je op het strand wilt kamperen, is het misschien eerst handig om de weersverwachting te checken. Het strand opkomen was al een avontuur, aangezien we eerst over privéterrein moesten om op het strand te komen. Natuurlijk waren we alweer aan de late kant. We hadden dus weinig andere keuzes dan er maar gewoon rustig over te rijden, en net te doen alsof het volkomen normaal was dat we daar reden. Eenmaal op het strand kwamen we erachter dat het toch wel behoorlijk hard waaide, waardoor je voortdurend overal zand over je heen kreeg. Uiteindelijk toch het kamp opgezet en gegeten, waarna het tijd was voor ons kampvuur. Laten we zeggen dat het resultaat telt, en het dus niet uitmaakt hoelang het duurt voor het vuur aan is, als het maar aan gaat. Dat is gelukt, en zo hebben we toch nog even kunnen genieten van wat marshmallows en een welverdiend pilsje.

De dag erna vertrokken we voor het laatste stukje naar Adelaide, om iedereen af te kunnen zetten. We hadden nogal wat eten over, waardoor we 3 stops hadden ingeplant om dit op te maken. Stop 1 was voor het ontbijt, stop 2 was voor de zelfgemaakt arretjescake, en de laatste stop eindigden we met pannenkoeken. En zo gingen de eerste 2 stops helemaal goed en was het einde in zicht.

Maar toen begon het avontuur pas echt.

Hetgeen wat mij mijn hele reis al de meeste kopzorgen heeft bezorgt dacht dat ik nog niet genoeg ellende had meegemaakt, en dacht weer, tot hier en niet verder. Dan hebben we het natuurlijk weer eens over de geweldige aankoop die ik zeker niet had moeten maken in het begin van mijn reis, de auto. Van het ene op het andere moment kwam er geen power meer van de motor. Dus de auto aan de kant van de weg geparkeerd en even kijken wat er mis is. Alles nagekeken waarbij we niets geks konden vinden. Dit ging dus wel even duren. Dus de keuken maar uitgepakt en begonnen aan stop 3 terwijl we een oplossing zochten. (zie foto) Veel mensen stopten om ons proberen te helpen. (Helemaal niet voor de geur van de pannenkoeken natuurlijk.) Dit alles helaas met weinig succes. Mijn plan was om iedereen af te zetten in Adelaide, en dan Rene Rijksen te gaan bezoeken. Dus besloot ik maar van mijn probleem ons probleem te maken en hem om hulp te vragen. Hij had gelukkig een nicht in de buurt wonen, wat in dit geval gelukkig 10 min was en niet 1 uur, wat hier ook onder in de buurt valt. Haar man heeft ons uiteindelijk naar hun huis afgesleept. Van hun mochten we een auto lenen, om zo iedereen in Adelaide af te zetten. Ik ben weer teruggereden en heb bij hun gekampeerd. De dag erna heeft Rene mij en de auto opgehaald en naar zijn huis gebracht. Zo hadden we het avontuur in het aantal geplande dagen afgerond, alleen niet op een manier die we vooraf voor ogen hadden.

Het wordt alweer een aardig lang stuk, dus ik houd er voor nu even mee op.

Samengevat was de great ocean road erg mooi, en zeker de moeite. Maar helaas een zeer klote einde. Door de ontvangen hulp hebben we erg veel geluk gehad, en zijn we niet ergens gestrand waar we niet meer verder konden. Verder laat dit wel weer even zien hoe gastvrij de Australiërs kunnen zijn, en was dit weer een ervaring op zich.

En dan nog maar even een Corona update, aangezien heel de wereld zich hiermee bezig houdt. Australië heeft nog in verhouding vrij weinig gevallen, die zich ook nog eens alleen in de grote steden voordoen. Hier in de omgeving is er geen bekent, en gaat het dagelijks leven gewoon door. De supermarkt is nog gewoon vol en de kroeg is nog open. Verder zijn wel alle grote evenementen gecanceld, en mogen buitenlanders het land niet meer in. Zoals het er nu na uit ziet zit ik hier dus veel beter en veiliger, waardoor ik niet van plan ben eerder naar huis te komen.

Succes daar in Nederland

Groetjess