Hallo,

Nou dan eindelijk het verhaal waarmee ik alle achterstand weer in heb gehaald. Het heeft allemaal even mogen duren, maar dan hebben we ook wat.

De vorige keer eindigde ik bij het punt dat ik bij Rene was aangekomen. We hadden eerst de auto even bij de garage afgezet, zodat het probleem kon worden gevonden. Daarna maar eerst even bier halen, om later de plannen voor de komende tijd te bespreken. Het was de bedoeling dat ik bij hun ik de buurt farmwork zou vinden, om zo verder te gaan met het sparen voor mijn 88 dagen farmwork. (Deze moet ik hebben, mocht ik nog een keer een jaar naar Australië willen komen.) Verder moest de auto natuurlijk nagekeken en gerepareerd worden. Voor met een van deze punten werd begonnen, heeft Rene mij eerst laten zien waar hij woonde, en wat voor werk dat hij daar doet. Mijn eerste indruk was dat dit werk al leuker en interessanter was dan het appels plukken. Alles is veel relaxter, en de werkzaamheden waarbij ik aanwezig was waren ook veel leuker. (zie foto's + filmpje)

Toen werd het snel tijd dat er duidelijkheid kwam over een baan voor mij, aangezien Rene de donderdag (na mijn aankomst op zondag) naar Nederland vloog om de Carnaval te vieren. Hij maakte wat telefoontjes voor mij, maar er kwam niet echt wat concreets naar voren. We moesten vaker wachten op een reactie of er wel of geen baan voor mij was. We wilde namelijk ook geen banen afzeggen, omdat een ander sneller reageerden. De zoektocht ging iets minder makkelijk dan ik had gehoopt.

Over de auto kregen we dinsdag nieuws. Dit was ook weer niet helemaal wat ik hoopte. De garage had een compressietest gedaan, en kwam tot de conclusie dat de motor naar de klote was. De opties waren toen, of de auto wegdoen, of een nieuwe motor erin. Eigenlijk was een nieuwe motor mij de moeite en kosten niet waar, maar Rene had toevallig nog een gecrashte auto thuis staan waar hetzelfde type motor in zat. De motor in die auto was nog helemaal goed, dus ik zou deze kunnen kopen en in mijn auto kunnen leggen. Het probleem hierbij was dat niemand zeker wist of dit een succesvolle operatie zou worden. Dit doordat alles rondom het blok anders was dan bij mijn motor. Zo zouden ze bij de garage al 2 dagen nodig hebben om beide motors te verwijderen en te vergelijken. Het zou mogelijk zijn na al deze tijd nog geen oplossing te hebben, maar wel al veel geld eraan besteed te hebben. Ik heb toen de keuze gemaakt zelf beiden motors eruit te halen, ze hierna te vergelijken en dan alles mee naar de garage te nemen om er 1 terug in te zetten.

Zo had ik dus geen auto en geen baan, en zag het er even niet zo goed uit. Echter kon ik dinsdagavond op een farm op gesprek komen voor een baan. Het gesprek was kort en gewoon buiten bij de schuur, waar de tractoren stonden, maar verder wel een aardig gesprek. Er moest nog overlegt worden of ik de baan kreeg of niet, maar ze zouden mij de dag erna terugbellen. Zo kwam het steeds meer aan op de donderdag, en was er eigenlijk nog niets geregeld. Rene zei dat ik zijn auto wel kon lenen als hij in Nederland was. Hiervoor moest ik hem alleen richting het vliegveld brengen. Dus dat was dan geregeld. Verder heeft Rene zijn vriendin (Ali) een huis in Keith dat ze verhuurt. Ik kon dit huren, en er meteen intrekken.

De volgende ochtend werd ik teruggebeld over de baan. Deze werd mij toegezegd, en ik kon vrijdag meteen beginnen. Het was een baan op een schapenboerderij met 3.500 schapen, en nog enkele hectaren grond waar ze graan en dergelijke verbouwen. In de tussentijd heb ik nog 2 halve dagen bij Ali haar ouders gewerkt. (zie foto's)

Toen heb ik op donderdag Rene naar het vliegveld gebracht, wat best een ongewoon was. Iemand aan de andere kant van de wereld naar het vliegveld brengen, zodat hij carnaval kan vieren, en zelf blijf je. De vrijdag heb ik mijn eerste werkdag gehad, en kreeg ik meteen mijn eigen werkauto om hiermee op de boerderij rond te rijden. Deze had je wel degelijk nodig, aangezien hier alles zo groot is. Dit eerste werkdag moesten we een stuk grond in een weiland afzetten, zodat de schapen hier niet konden komen. Het ging bijna de hele dag goed, maar bij de op 5 na laatste paal zat mijn vinger ertussen. (zie Foto.) Niet bepaald een goed idee om met een hamer van 5 kilo op je duim te slaan.

Omdat ik op vrijdag mijn eerste werkdag had, was het ook meteen weer weekend. Dus weer tijd om even naar de kroeg te gaan en zo. Verder besefte ik mij ook dat ik wel een hele goede week had gehad. Ik was namelijk van geen auto en geen slaapplek, naar een eigen huis en 2 auto's gegaan. En een kapotte auto en blauwe duim, maar laten we het even positief houden.

Mijn auto kon ik namelijk op het bedrijf neerzetten, en beginnen met sleutelen. Zoals de meesten van jullie weten heb ik nou niet bepaald kennis van auto's, dus het was vooral maar wat doen, alles opschrijven wat ik deed en duizend foto's maken. (Zie foto's) De vooruitgang ging niet heel snel, wat er toe leiden dat ik aardig volle dagen had. Vervelen deed ik mij dus niet.

De weken erna heb ik 5 a 6 dagen in de week gewerkt a 9 uur per dag. Zo kon ik langzaam weer eens wat geld terugverdienen dat ik had opgemaakt. Mijn werk was voornamelijk het voeren van de schapen met de tractor. (zie foto) Verder waren er veel verschillende taken bij, zoals onkruid spuiten, schapen inenten en hooi opstapelen. Het werk beviel prima, zeker na het appels plukken. Verder had ik ook leuke collega's, en gingen de dagen snel voorbij.

Het was eigenlijk de bedoeling hier al mijn resterende dagen voor het farmwork te doen. Een vriend (die ik nog nooit gezien had) was echter in West Australië op de vrachtwagen aan het rijden op een graan farm. Het bevalt hem prima, en hij zei dat ze er misschien nog wel chauffeur zochten voor het zaai seizoen. Ik vroeg hem om dat eens na te vragen, en na 2 dagen belde hij mij om te vragen of ik daar ook wilde komen werken. Dit was een kans die je niet vaak zo makkelijk krijgt, dus ik nam de baan meteen aan. Ik zou dan eigenlijk voor uiterlijk 13 april bij hun moeten zijn, aangezien het seizoen dan begint. Ik dit met mijn baas besproken, die hier weinig problemen mee had, maar hij wilde wel dat ik dan nog 3 weken werkte voor ik ging. Dit was geen probleem, want er was tijd genoeg. Het coronavirus bereikte toen ook Australië, waarna ook hier regels voor het reizen steeds strenger werden. Zo ging op 24 maart de grens van West Australië dicht, wat niet erg handig was aangezien ik nog in Zuid Australië zat. Ik had mijn auto nog niet gerepareerd, en zou eigenlijk nog 3 weken werken, dus ik kon niet meteen weg. Zo werd er veel onduidelijk, en wist ik niet meer zeker of ik nog kon gaan. Toen heb ik vorige week dinsdag het bedrijf in West Australië gebeld, en gevraagd of het nog zin had dat ik kwam. Je mag namelijk wel van staat mag wisselen, maar dan moet je 14 dagen in quarantaine. Het zaai seizoen is maar 8 weken, dus is het niet handig als je gedurende die tijd in quarantaine zit. Ze vertelde mij dat ik aan het eind van die week bij hun moest zijn, anders had het geen zin meer. Zo moest ik ineens heel snel beslissen wat ik wilde. De kans was eigenlijk te goed om te laten liggen, en ik wilde liever niet in zuid Australië vast zitten gedurende de coronacrisis. West Australië is namelijk veel groter, en er is veel meer te zien. Het bedrijf kon alles wel regelen betreffende de quarantaine. Ik heb besloten om het eerst aan mijn huidige baas voor te leggen, omdat ik eigenlijk al eerder ging dan afgesproken, en wel in een goede situatie te vertrekken. Deze had er weinig problemen mee dat ik ging, omdat hun toch al een nieuwe vaste werknemer hadden gevonden.

Zo kon ik dus gaan, maar zat ik alleen met het probleem dat ik niet wist hoe. Mijn auto kon namelijk niet binnen een week gerepareerd worden, en moest dus al naar een sloper. Best jammer want ik had hem helemaal gemaakt hoe ik het wilde, en ik had er al veel geld inzitten. Maar van de andere kant moet je ook weten wanneer je ergens mee moet stoppen, en zeker bij klote dingen die je al teveel ellende hebben gebracht. Dus uiteindelijk blij dat ik van het ding af ben. Het werd toen de keuze tussen een nieuwe auto kopen, of vliegen. Het voordeel van de auto was dat ik de gehele reis alleen kon maken, met niemand ik contact kwam, en van niemand afhankelijk was. Vliegen was daarentegen veel goedkoper en sneller. Het was met de auto namelijk 1 dag en 4 uur rijden, en dit is dan zonder tanken en slapen. Een 2654 km, was misschien ook wat veel om in 2,5 dag a 3 dagen alleen te rijden. Uiteindelijk heb ik Rene zo gek gekregen om mij naar het vliegveld te brengen, en ben ik zaterdag naar West Australië gevlogen. Het vliegveld was half verlaten en het vliegtuig was ook bijna leeg, dus ik denk en hoop dat ik niets heb opgelopen. Nu zit ik dus voor 14 dagen in quarantaine, waarvan de eerste 2 al om zijn. Tot nu toe bevalt het mij uitermate goed, aangezien ze mij het eten komen brengen (zie foto) en ik ook nog een 7,5 uur per dag betaald krijg.

Korte samenvatting: het farmwork en het bezoek aan Rene bevielen super, maar je moet altijd je ogen en oren open houden voor betere kansen die zich voordoen. Ik ben erg blij dat ik van de auto af ben, en zie deze nieuwe baan als een compleet nieuwe start van mijn reis. Tot zover ben ik ervan overtuigt dat dit de beste beslissing was op dit moment, met deze crisis in de wereld. Verder blijft mijn standpunt dat het geen zin heeft naar huis te komen staan. En ben ik ook erg blij dat alle verhalen na 3 maanden weer eens up to date zijn.

PS: als ik meer tijd had gehad om de auto te repareren, was het waarschijnlijk nog gelukt ook. Iets wat ik vooraf vrijwel onmogelijk had geschat.

Groetjes en succes daar