Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden, maar nu we klaar zijn met zaaien is er weer wat meer tijd vrijgekomen. Het avontuur hier in Merredin begon allemaal ongeveer 10 weken geleden. Toen ik hier aankwam moest ik eerst 2 weken in quarantaine, waarvan de eerste paar dagen goed bevielen en aanvoelde als een soort vakantie. Na 4 dagen was de vakantie al snel voorbij, want mijn quarantainehuisje was inmiddels klaar, dus moest ik hier naartoe verhuizen. Het huisje was in het begin een grote tegenvaller, aangezien er in het hotel toch wat meer luxe was. Daarnaast begon ook meteen het werk, samen met 2 andere die ook in quarantaine zaten begonnen we met het opknappen van een huis. Een van hun zou hier later in gaan wonen. Aangezien wij als we aan het werk waren niet echt met andere in contact kwamen zag het bedrijf dit nog steeds als quarantaine. Niet erg verstandig als je het mij vraagt, en zo werd mijn vakantie onderbroken waar ik ook niet echt blij mee was. We konden er niet echt over klagen aangezien we gewoon betaald werden.

Na de 2 weken in quarantaine begon dan het zaaiseizoen. Dit begon voor mij met een paar dagen op de werf. Hier hebben we de vrachtwagens klaargemaakt. Ook moesten we gehuurde vrachtwagens ophalen in Perth, wat met de auto op zoon 3 uur rijden ligt. Helaas waren alle gehuurde vrachtwagens automaat geschakeld, en kreeg ik dus niet de kans om te oefenen met de road ranger versnellingsbak. Ergens halverwege de eerste week kwam ik op de farm terecht waar ik het gehele seizoen zou werken. Ik kreeg in eerste instantie mijn eigen huis, later kwamen er nog 2 bij in wonen, maar het huis was groot genoeg gelukkig. We mochten gelukkig mee eten in het huis waar de andere backpackers zaten. Elke farm had hier namelijk zijn eigen kok, zo hoeft niemand meer te koken na een dienst van 13 uur.

Mijn baan als chauffeur zou eigenlijk alleen bestaan uit het rijden op de vrachtwagen, en zorgen dat de zaaimachines voldoende zaad en kunstmest hadden. Later zou hier ook een water vrachtwagen bijkomen, waarmee ik water moest halen zodat de spuit voldoende water had. Deze ging namelijk eerst over het land om al het resteren onkruid kapot te spuiten. Na de eerste week werd al duidelijk dat ik niet echt een fulltime job had, aangezien de zaaimachines 6 uur kunnen zaaien zonder gevuld te worden. Zo kreeg ik er links en rechts wat klusjes bij. Zo moest ik zorgen dat de dieseltrailer altijd vol genoeg was, zodat de machinisten hun machines zoveel mogelijk draaiende konden houden. En wanneer er machines problemen hadden moest ik ook komen helpen om het proberen op te lossen. Dit waren natuurlijk vaak wel de makkelijke klusjes. Wanneer er echt mechanische problemen waren werd de monteur gewoon gebeld.

In het begin was er nog veel onduidelijk, en de zaaimachines waren niet eens klaar voor gebruik. Het heeft bij ons zeker 2 weken geduurd voordat we onze 2 machines aan het werk hadden. Niet erg handig dus. Na 2 weken probeerde we 24 uur per dag te zaaien, maar machines bleven kapot gaan en er waren elke dag wel dingen die ervoor zorgden dat we geen 24 uur zonder problemen kenden. Vanaf het moment dat we naar 24 uur per dag gingen ben ik terechtgekomen in de nachtdiensten. Deze waren eerst van 6 tot 6 en later van 2 s'middags tot 3 s'nachts, maar aangezien er vaak problemen waren was ik vaak ook overdag een paar uurtjes bezig. Dit zorgden ervoor dat het ritme in diensten ver te zoeken was. Ik had gelukkig niet heel veel problemen met het slapen overdag, en kwam er redelijk goed doorheen. Toch werd na 4 a 5 weken wel duidelijk dat de nachtdiensten veel mensen begonnen op te breken. Sommige zaten elke week van 6 tot 6 in de nacht, dus normaal slapen was er nooit bij. Ook de mensen die van 12 s'nachts tot 12 s'middags werkten kregen het zwaar, en waren er na 5 a 6 weken wel al een beetje klaar mee. Ik vond het raar om te zien dat binnen 2 weken veel mensen zo veranderen. Naarmate het einde meer in zicht kwam zag je dat iedereen er een beetje klaar mee was, en steeds meer mensen er met de pet naar gingen gooien. Het boeide niemand meer hoe iets gedaan werd, of dat er dingen kapot gingen. Toen vorige week 7 farms meer dan 100.000 ha grond hadden ingezaaid was het seizoen eindelijk voorbij. Iedereen had voldoende drank ingeslagen, en zo hadden we een paar erg gezellige avonden om het seizoen af te sluiten. En zo werden de zorgen en frustraties bij iedereen snel vergeten.

Nadat op vrijdag de laatste dag van het seizoen was, en we vrijdag en zaterdag leuke feesten hadden gehad, was het toch raar om van alle mensen afscheid te nemen. Veel van de backpackers gingen naar huis, of gaan verder met reizen. En aangezien je toch 7 a 8 weken heel veel met deze mensen hebt opgetrokken was het afscheid toch een beetje raar. Het seizoen was afgelopen, en binnen 2 a 3 dagen was iedereen weg. Ik wilde graag blijven, om zo eindelijk eens een keer de kans te krijgen om met een echte vrachtwagen te gaan rijden. Dit wil zeggen een road ranger versnellingsbak (de vroegere dubbel clutch in Nederland) en met meer dan één trailer. Ik had gedurende het seizoen dan weleens met een road train gereden, maar zoals op de foto te zien is stond daar een DAF voor. Die kunnen we dus helaas niet meetellen. Na veel onduidelijkheid over wat andere personen binnen dit bedrijf gingen doen, heb ik afgelopen week te horen gekregen dat ik kan blijven. Zo werd ook meteen duidelijk met welke vrachtwagen ik ging rijden, zie foto. En ben ik afgelopen vrijdag mee geweest naar Perth waar een andere chauffeur mij leerden waar je op moet letten als je met 80 ton en 28 meter lang door de stad rijd.

Het seizoen was al met al niet zo heel slecht, we hebben allemaal in korte tijd veel geld kunnen verdienen en gedurende het seizoen hebben we links en recht ook leuke avonden gehad. Ik weet in ieder geval zeker dat iedereen blij is dat het erop zit en we vooruit kunnen kijken naar de volgende activiteiten in onze reizen. Voor nu is dat voor mij nog even hier, aangezien het rijden met 2 trailers en een road ranger een stuk makkelijker klinkt dan dat het is.

Ik denk dat de reis die ik in het begin altijd voor ogen had weinig kans heeft van slagen, aangezien er door velen omstandigheden dingen verandert zijn. Hierin heeft het coronavirus natuurlijk de grootste impact gehad. Maar bij bijna alle dingen die ik tot nu toe heb gedaan gedurende mijn reis is er altijd wel iets gebeurd waardoor ik mijn reis weer wilde aanpassen. Plekken bezoeken waar je vooraf nog niet van wist dat ze er waren. Het ervaren van de grote verschillende die er zijn binnen Australië, zoals het verschil tussen het drukke oosten, en het uitgestrekte westen. Het meemaken van zaai seizoen hier was echt heel vet, al komt dat misschien toch een beetje anders over in het verhaal . Zo zou ik graag terugkomen hier voor het oogstseizoen, en dan eigenlijk afmaken waar we met zaaien mee zijn begonnen. Verder heb ik nog ontelbare dingen die ik hier graag zou willen zien/meemaken, maar kom ik steeds meer tot de conclusie dat compleet Australië ervaren binnen een jaar vrijwel onmogelijk is. Hier wil ik wel even aan toevoegen dat het nog steeds het plan is om terug te komen en te gaan wonen in Nederland. Al begin ik steeds meer te denken dat we in Nederland helemaal gek zijn geworden. Alles moet snel snel, we willen alles perfect doen, altijd voorop lopen, en we maken ons druk om alles en iedereen. Hier maakt niemand zich ergens druk over, we zien wel wat er gebeurd en wanneer het gebeurd.

Groetjesss,

Voor meer foto's van de farm zie Facebookpagina Merredin farms https://www.facebook.com/Merredin-Farms-111660723520225